Masaż tkanek głębokich
Jest formą terapii skupiającą się na przywracaniu prawidłowego napięcia głębokich warstw mięśni i tkanki łącznej. Poprzez rozluźnienie, wydłużenie, zlikwidowanie zrostów i uwolnienie utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w układach tkanek powoduje zmniejszenie bólu, poprawę giętkości i płynności ruchu oraz przywraca prawidłowy zakres w najbardziej efektywny i najmniej obciążający sposób.
Chroniczne napięcie mięśniowe oraz urazy mogą prowadzić do sklejania się poszczególnych warstw powięzi, mięśni oraz więzadeł pierwotnie stanowiących autonomiczne struktury.
Sklejenia mogą prowadzić do zaburzenia miejscowego krążenia, bólu, stanów zapalnych oraz zmiany lokalnej i globalnej mechaniki ciała.
Celem masażu jest przełamywanie barier – „uwalnianie powięziowo-mięśniowe” przez co przywrócenie naturalnej ruchomości i pozbycie się bólu.
Mięśniowo-powięziowe rozluźnianie
Powięź to włóknista tkanka, która otacza ciało pod skórą, otacza i przedziela mięśnie oraz grupy mięśniowe dzieląc je na warstwy.
Powięź tworzy integralną, nieprzerwaną łączącą strukturę od przyczepów w wewnętrznych częściach poprzez powięzi narządów o rozcięgna podeszwowego stóp.
Dzięki sprężystym właściwościom tkanki łącznej i jej wszechobecnym występowaniu w ciele, informacja o stanie napięcia danej struktury może być przekazywana za pośrednictwem pasm szlaków powięziowych do najodleglejszych regionów ciała. Zgodnie z zasadą równowagi napięć - model pajęczyny zmiana napięć w jednym regionie musi w pierwszym rzędzie skutkować zmianą napięć w przeciwnym biegunie tego samego pasma, a pośrednio poprzez punkty przyczepów kostnych również w innych pasmach proporcjonalnie do ilości możliwych połączeń danego punktu kostnego. Jednocześnie wielowarstwowa budowa tej sieci sprawia, że napięcia mogą być przekazywane ze struktur powierzchownych na głębokie i odwrotnie.
MIĘŚNIOWO-POWIĘZIOWE ROZLUŹNIANIE - to metoda, w której pacjent jest całkowicie pasywny i nie wykonuje żadnych czynności. Restrykcje w obrębie powięzi mogą powodować powstawanie nieprawidłowych napięć, które pociągają struktury kostne w nieprawidłowych kierunkach, doprowadzając do kompresji w stawach, powodując ból i dysfunkcję.
Struktury nerwowe i naczynia krwionośne mogą być uciskane zaburzając ich funkcję. Skrócenie struktur mięśniowo-powięziowych powoduje ograniczenie długości redukując siłę, możliwości kurczenia i wytrzymałość.
Przedstawiona metoda polega na likwidowaniu restrykcji wykorzystując tzw. fenomen rozluźniania. Organizm ludzki posiada wewnętrzny mechanizm samoregulacji w skład którego wchodzi też system powięzi. Zbudowany jest on z tkanki łącznej i tworzy coś w rodzaju "drugiego szkieletu".
Rosnąca grupa profesjonalistów zajmujących się leczeniem uważa, ze organizm ludzki posiada wewnętrzny mechanizm samoregulacji w skład którego wchodzi też system powięzi. Porównać go można tez do siatki, która otacza mięśnie, więzadła, organy wewnętrzne, naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne i tkankę nerwową. Właściwie nie ma w naszym organizmie komórek, które nie są objęte powięziami.
W wyniku urazów, zapaleń, nieprawidłowej postawy ciała i gwałtownych skurczów struktura powięzi napina się. Brak równowagi w jej obrębie może zaś zapoczątkować występowanie patologicznych zmian tkanek lub całych organów.
Ponadto, występujące miejscowo napięcia powięzi mogą ulegać przemieszczeniu w obrębie całego organizmu. Ta właściwość powięzi powoduje, ze nawet wykonanie prac dentystycznych może w efekcie doprowadzić do przesunięcia kręgów czy rotacji miednicy.
Należy przypuszczać, iż w czasie powstania urazu w centralnym układzie nerwowym tworzy się pamięciowy wzorzec bólowy. Może w efekcie doprowadzić do przesunięcia kręgów czy rotacji miednicy Należy przypuszczać, iż w czasie powstania urazu w centralnym układzie nerwowym tworzy się pamięciowy wzorzec bólowy.
Aby usunąć ból, lekarze medycyny tradycyjnej koncentrują się na objawach i proponują stosowanie toksycznych leków, które często wykazują skutki uboczne i nie sięgają do przyczyny powstania schorzenia. Rozluźnianie powięziowo-mieśniowe jest nową formą nieinwazyjnej terapii, której działanie obejmuje wszystkie organy, przewody, nerwy, naczynia krwionośne, mięśnie i kości. Daje nam ono możliwość usunięcia napięć w strukturze powięzi i przywrócenia równowagi w organizmie.
I tak na przykład, technika delikatnego pociągania ( tzw trakcji ) w celu zlikwidowania ograniczeń i napięć powięziaktywizuje reakcje naczyniowo-ruchowe poprawiając krążenie, wzmacniając proces oczyszczania z toksycznych produktów przemiany materii w danym rejonie ciała, a także przywracając tkance miękkiej wrażliwość na bodźce zewnętrzne bez uruchamiania wspomnianej pamięci bólowej. Ręce terapeuty uwalniają też napięcie mięśni, co jest wynikiem zmiany polaryzacji chorego miejsca. To z kolei przywraca równowagę trójprzestrzennej struktury powięziowej, co warunkuje prawidłową adaptację postawy ciała do sił ciężkości.
Tak rozumiany system napięć stwarza nieograniczone możliwości pracy metodami terapii manualnej. Przy pomocy technik pracy z tkanką miękką poprzez punkty spustowe można wpływać na normalizację napięć w strukturach nie tylko odległych, ale i głębokich ,trudno dostępnych dla terapeuty.
Ręka doświadczonego terapeuty bezbłędnie lokalizuje miejsca wzmożonego napięcia, a poprzez przyporządkowanie do odpowiedniego szlaku może on wysnuć wnioski co do możliwych zaangażowanych w łańcuch struktur.
Powiezie łączą się w taśmy - mięśniowo powięziowe - pasy utrzymujące i spinające szkielet człowieka. Uszkodzenie w obrębie systemu powięziowego może spowodować wzmożone napięcie nawet w odrębnych
obszarach naszego organizmu, powodując kompresje w stawach , ograniczenie przepływu płynów oraz ucisk na struktury nerwowe, a tym samym objawy bólowe. Terapeuta poszukuje ograniczenia w
przesuwalności powięzi i wykorzystując fenomen rozluźnienia likwiduje zaburzenia.
źródło : www.chiropraktyka-poznan.pl/terapie-powieziowe